Het is bijna twee maanden geleden dat we terugkeerden, op de valreep zelfs in mijn geboorteplaats een huurhuis kregen. In deze tijd met woningschaarste is dat echt een geschenk uit de hemel. Elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader van het Licht bij wie geen verandering is… Geen verandering, stabiele Vader van eeuwigheid. En hoewel in dankbaarheid aanvaard, het huis is erg gehorig en dat zorgt voor minder goede nachten. Ook het weten dat het tijdelijk is, maakt het landen en opnieuw aarden een beetje ingewikkeld. Het kan dus allebei, danken voor iets dat tegelijk een uitdaging is. Het mag er allebei zijn, de uitdaging overschaduwt niet Gods zorg en nabijheid. Hij is er bij, in het nu, in dit huis.
De herfstkleuren komen steeds meer tevoorschijn en daarmee de herfstvakantie. Een pauze waar we naar snakken. De vijfde dag na onze aankomst in Nederland afgelopen augustus, gingen Judah en Jezra naar school. En een paar dagen daarna begon Jacob met zijn baan en ik aan mijn studie. En er moet zoveel geregeld worden als je terugkeert naar NL, hoewel het wel allemaal verbazingwekkend snel gaat bij de instanties; van belastingsdienst tot inschrijving bij de gemeente. Toch… overal je adres wijzigen, brieven van de GGD beantwoorden en retour zenden, je overal inschrijven (20 x 4 verschillende BSNnummers invullen) school, bso, zwemles, huisarts, tandarts, apotheek, en leuker; de bibliotheek. En alle verjaardagen beginnen weer! Het was best rustig om daar niet verwacht te worden. Het is heerlijk om weer naar familiebijeenkomsten te kunnen, maar voor je het weet, zit je weer zo vol dat je elkaar aankijkt en je afvraagt: ‘Waar is de pauzeknop’?. De spanning wordt zo nu en dan nog even lekker opgepord door een bod op een huis en de spanning hoe deze ontvangen wordt. De juf die verteld dat oudste zoon moe is (die wordt dus te vroeg wakker of komt niet goed in slaap) en de juf van jongste zoon maakt zich zorgen over de fijne motoriek en of hij niet nog beter een jaar kan kleuteren. Eigenlijk loop je direct tegen de impact van emigreren aan op heel veel terreinen, neem mijn twee zoons dus op school. We emigreerden toen de oudste in het begin van groep 3 zat, hij heeft een enorm gat in het begrijpen van de Nederlandse spelling (van ei en ie tot nk en ng) en droomt snel weg en jongste zoon zat op een kleuterschool waar men nog niets aanbood in schrijven van letters of cijfers, daardoor loopt hij nu in de groep 3 van Nederland enorm op zijn tenen. Waar doe je dan wijs aan? Het raakt me, want ik voel mij als moeder verantwoordelijk en wil dat het goed met ze gaat. Tegelijk vind ik het ook best een heel ding dat ik met jongste zoon naar de fysio moet voor een test op welke leeftijd hij motorisch gezien functioneert. Ik vind het al heel wat als ik de gewone dagen redt, er komt veel op ons af en geniet van de momenten die ik in rust met ze heb. Kort door de bocht: ik heb helemaal geen zin en ruimte om naar de fysio te gaan!
Ik haast me bijna om te beginnen aan de fijne dingen van het weer in Nederland wonen. Ik noemde al: de bieb! Want wauw, wat is dat een geweldig geregeld in NL en het ziet er zo leuk en gezellig uit binnen. Er staat een goed gevulde mand met biebboeken in onze woonkamer. En wat dacht je van de school, Nederland heeft zoveel resources als het gaat over de ontwikkeling van mijn kinderen. En de zorg! Ik kan alles weer verstaan in de eerste plaats, er wordt met aandacht naar mij geluisterd en krijg goede doorverwijzingen waar ik dezelfde week nog werk van kan maken. Mijn studie: ik fleur echt helemaal op door deze nieuwe inspiratie en zelfontwikkeling en zoveel leuke medestudenten. En dan de kerk! Jezra keek met grote ogen om zich heen, een volle kerk met een heleboel mensen, dat had hij nog nooit meegemaakt! Jacob was er zich bewust van en verwoorde de verwondering van Jezra “Veel mensen in deze kerk hè?” en Judah popelt om woensdag voor de eerste keer naar de club te gaan. Zwemles, de Albert Heijn met scanners, kinderfeestjes met een begin en eindtijd, veel biologische en duurzame alternatieven qua kleding en boodschappen. En deze hoort eigenlijk helemaal niet in dit rijtje thuis maar weet je wát goed geregeld is in Nederland? De verkeersboetes! Waar je in Italië gewoon meerijd met het verkeer, hadden we er hier 5 boetes in 1 week, allemaal het zelfde kruispunt, regels zijn echt regels hier, oeps…
Comments