Ik was het even kwijt. Het was even weg. Het is wel raar want het geeft een vol hart, vol genoeg om gul uit de delen van wat je ontvangen hebt. Het helpt om rond te strooien met een je glimlach, met je liefde...Ik zei het juist nog tegen de jongens toen we vorige week een dagje in Venetië waren, en ze allerhande souvenirs wilden kopen: "Jongens, we gaan vandaag niet letten op alles wat we kunnen kopen, Maar naar wat we kunnen géven. Onze glimlach is gratis. Lach maar veel naar alle toeristen, het maakt hun dag mooier. "En echt het werkte. Ook bij mezelf. Ik was geen hebberige toerist die zoveel mogelijk uit het moment wil halen voor mezelf. (Eerlijk is eerlijk, ik kan er zo weer heen, dat scheelt wel. Uurtje rijden en je staat weer langs het 'grand canal' met z'n gondels). Maar luister, Er was nog iemand die gewoon aanwezig was, zonder gefocust te zijn op zichzelf. We zaten naast hem op een randje en aten pistachenootjes. De Italiaan was iets van 80 jaar. Hij hoefde niet, zat nog vol van de lunch. Maar zijn verhalen waren zo kalmerend en het was zo heerlijk om tijd te hebben voor elkaar op een plein vol drukte. Bij het weggaan wenste de katholieke man ons ook God zegen en succes met terug wandelen. En hij had geleerd dat je in het leven niet veel nodig had. Liefde en respect voor andere culturen. En die openheid voor andere culturen, dat is echt heel wat voor een oude Italiaan. En ik weet het weer. Ik moet af en toe ook even weg. De deur sluiten. Alleen zijn. Luisteren naar de kalmerende stem van de Wijsheid. Hij stopt me graag vol. Hij is zo gul en stopt al mijn kieren toe met Zijn liefde. Als ik dan weer op weg ga, weet verder...... dan strooi ik ook graag weer gul rond en stop de kieren rondom mij toe met liefde. (@joligejanneke )#onderweg
top of page
bottom of page
Comments